|
Jo Gevers °13/02/1930, Bree, België. In 2015 50 jaar getrouwd met Anna Vorster en vader van Joanna en Kristof. Omringd door zijn gezin thuis overleden te Meerdonk op 06/10/2015. |
| IN MEMORIAM (Remco Campert) |
|
Steeds vaker belt een krant hem op bij een nieuwe dode die hij kende toen tijd nog toekomst had uit de lappenmand van zijn memorie diept hij een aardigheidje op de anekdote waar de krant op wacht zo zijn dan de dode en hij nog een laatste keertje nieuws tezamen in de wijkende tijd van hun begin |
| BERICHTJE AAN DE DOOD (Voor Jo, in vriendschap, Magda) |
|
Laat mij doodgaan, dood in de geur van de ochtend tussen woorden van gisteren en het verhaal van de nacht. Spreek met mij dood, kom volg mij, kom in het treintje dat naar school toe rijdt Ik volg, dood, blijbedrogen met de smaak van vers zonlicht het plan voor die dag diep in mijn zak en wuiven, wuiven. |
| Die aandag van jou oë (Petra Müller) |
|
Ek kyk nooit na jou nie. Ek weet: die aandag van jou oë, op ’n ander horison gerig, het my vergeet. Ek kyk nou na die grond, Kyk stip - want ’n bekendheid daag my uit die naaste gras en klip. Die aandag van jou oë, toe dit my verlaat, het my die groen en bruin gevlekte skoonheid van die aarde nagelaat |
| Do Not Go Gentle into that Good Night (Dylan Thomas reciting) |
| Die eeuwige schoonheid (Rutger Kopland) |
|
Hij begon in die toevallige wereld die onbegrepen wirwar van lijnen en lijntjes die een boom werd bijvoorbeeld hij noemde deze schoonheid de tragische schoonheid van de mens die haar ziet: van moment tot moment hij wilde niet zien hoe de wereld voorbij gaat maar zien hoe eeuwig hij is als zij terugkeert naar dat ene moment waarin haar lijnen en lijntjes samenvallen tot een boom bijvoorbeeld tot haar formule hij stierf en zag alles, zag alles en stierf |
| DE DOOD VAN DE DICHTER (Rainer Maria Rilke) |
|
Hij lag. Zijn bleke aanschijn rustte daar hoog in het steile kussen en verbeten, sedert de wereld en dit van-haar-weten, van zijn bewustzijn losgereten, weer toeviel aan het onverschillig jaar. Degeen die hem op die manier zal leven, wist niet wat hij vereend had in zichzelve: de verten en de vijvers en de velden, die hadden zijn gezicht pas vorm gegeven. O zijn gezicht was heel dit wijde land dat nu bij hem wil zijn en om hem werft; en dit, zijn masker, dat nu angstig sterft, is teer en open als de binnenkant van een stuk fruit dat aan de lucht bederft. |
| UIT : As you like it (William Shakespeare) |
|
All the world's a stage, And all the men and women merely players; They have their exits and their entrances, And one man in his time plays many parts, His acts being seven ages. |
| UIT : The Tempest (William Shakespeare) |
|
“Our revels now are ended. These our actors, As I foretold you , were all spirits, and Are melted into air, into thin air; And, like the baseless fabric of this vision, The cloud-clappe’d towers, the gorgeous palaces, The solemn temples, the great globe itself, Yea, all which it inherit, shall dissolve, And like this unsubstantial pageant faded, Leave not a rack behind. We are such stuff As dreams are made on ; and our little life Is rounded with a sleep.” |
| I carry your heart with me (I carry it in my heart) (E. E. Cummings) |
|
I carry your heart with me (I carry it in my heart) I am never without it (anywhere I go you go, my dear; and whatever is done by only me is your doing, my darling) I fear no fate (for you are my fate, my sweet) I want no world for beautiful you are my world, my true) and it’s you are whatever a moon has always meant and whatever a sun will always sing is you here is the deepest secret nobody knows (here is the root of the root and the bud of the bud and the sky of the sky of a tree called life; which grows higher than soul can hope or mind can hide) and this is the wonder that's keeping the stars apart i carry your heart (i carry it in my heart) |
| UIT : Oncle Archibald (Georges Brassens) |
|
Lors, montant sur ses grands chevaux, La Mort brandit la longue faux D'agronome Qu'elle serrait dans son linceul, Et faucha d'un seul coup, d'un seul, Le bonhomme... Comme il n'avait pas l'air content, Elle lui dit: "ça fait longtemps Que je t'aime... Et notre hymen à tous les deux Etait prévu depuis l'jour de Ton baptême... "Si tu te couches dans mes bras, Alors la vie te semblera Plus facile... Tu y seras hors de portée Des chiens, des loups, des homm's et des Imbéciles..." Et mon oncle emboîta le pas De la bell', qui ne semblait pas, Si féroce... Et les voilà, bras d'ssus, bras d'ssous, Les voilà partis je n'sais où Fair' leurs noces... |
| Bericht van Anita Daldini (voor Jo) 31/08/2015 |
|
Beste Jo, Ik bewonder de manier waarop je met Pietje de dood omspringt. Je maakt het voor Anna, Kristof en Joanna, ook voor je vrienden en kennissen veel gemakkelijker. Je ontdoet die rare geheimzinnige beangstigende gewaarwording over onze finaliteit van een pak hypocriete gevoelens en vooral van dramatiek. En dit voor een theatermaker! Natuurlijk deze houding kan alleen wanneer je reeds een aantal ‘gezegende’ jaren achter de rug hebt. Ik dank je voor ons gesprek van gisteren. Het was een gewone babbel... Ik moet zeggen dat ik bij niemand - en ik heb er al veel zien gaan- zoveel helderheid en humor heb meegemaakt. Ja, bij Eric Mollet ook. We dronken champagne en we zongen. Je hebt ons door je houding tegenover de dood in het beetje leven dat ons rest op de juiste weg gezet. Je hoeft niet eens meer zoals in de Koning sterft te zeggen: Aan allen die mij zijn voorgegaan, leer mij sterven. Jij leert het ons. Bedankt voor zoveel wijsheid! |
| Nico (Petra Müller); Nico Müller, verdrink op 5/11/1961 – ter herinnering |
|
Hoe sal ek jou van hierdie volgehoue stilte red? Kyk, die jaar is dragtig – Bome swel, riviere was En mispels gooi hul vrugte op die grond. Die jaar het al sy rykdom reeds gebaar En bly nóg dragtig, swaar met jaar vir jaar Se steeds herhaalde vrug. Die dae lê soos jong granate in ons hande, seun; Elke pit bloei rooi. Ons het jou op die stam geënt. Ons het jou in die grond geploeg. Ons het jou naam by dag en nag geroep Tot selfs die voëls dit verder dra, En jý, met al jou ongeskonde vreugdes Van hand, van voet en mond, Verklaar jou daagliks onafhankliker, Groei altyd vaster in die honger grond. Die wintergras word wit En om die heuwels loop die paaie Na alle verre oorde aan. Ek moet jou naam nog eenmaal noem, in liefde en verset. Hoe anders sal ek jou van hierdie volgehoue stilte red? |
| DOOD (Eddy Van Vliet) |
|
Dood. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom binnen. Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor. Je bent geen onbekende. Hou me niet voor de gek met kwalen waarvan niemand de namen durft te noemen. Leg me niet in een bed tussen kwijlende kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen. Klop mij geen geld uit de zak voor nutteloze uren in chique klinieken. Veeg je voeten en wees welkom. |
| LICHT VAN MIJN LEVEN (Remco Campert) |
|
Het levenslicht zag ik in Den Haag maar in Amsterdam, Van Eeghenlaan zeven te midden van dichters (Luceberts schaterlach, Schierbeeks hikkende Boek Ik) , zagen mijn woorden het licht dat me niet meer verliet, trouw door dik en dunne dan dik nu zoveel jaren later loop ik nog even door de straten van datzelfde Amsterdam, tot in een knipperend ogenblik het leven me loslaten zal laat me dan, dat moment gekomen, opnieuw nog even zweven boven het Stedelijk dan verder al hoger boven de bomen in het Vondelpark waarna ik, mijn tijd opgeheven, voor eeuwig uiteenval, me verenig met het fijnstof van de stad, met de spiegeling van het zonlicht in het water van de gracht en word meegenomen met de glimlach en de dromen van het meisje dat ik eens op een tramhalte zag |
| |
| Curriculum vitae |
Behaalde licentiaat Germaanse Filologie aan de Gentse Rijksuniversiteit en de graad van Magister Dramaturgiae aan de Universiteit van Stellenbosch. Toneelopleiding aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel, bij de Studio van het Nationaal Toneel te Antwerpen, aan de Zomeracademie van het Mozarteum te Salzburg en te Bristol aan de Bristol Old Vic Theatre School. Verwerft bekendheid in Zuid-Afrika en België als regisseur, acteur, vertaler, toneelbewerker, theaterdocent en lector. Jo Gevers : "Het hoogste gezag en de meest intense ontroering wordt door dramatische mededeling geconditioneerd; door enerzijds de toneelkunstenaar en anderzijds een toneelpubliek, die beiden zijn 'in eenen stronck gheplant'" |
| FOTO'S en KRANTENKNIPSELS |
|
|
| TONEELDOCENT |
Docent Universiteit Stellenbosch (1962-1965), senior lector en Hoofd Departement Drama en Toneel aan de Universiteit van de Oranje-Vrystaat (1965-1968). In België: docent Studio Herman Teirlinck, Antwerpen (1968-1977); docent toneel, Conservatorium Gent (1976-1981); leraar toneelexpressie, Academie Schone Kunsten, Gent (1975-1985); Docent Dramaturgie en Regie, Hoger Rijksdienst voor Toneel en Cultuurspreiding (HRITCS) in Brussel (1973-1993). |
| ACTEUR |
Als toneelacteur zijn z'n voornaamste rollen: Scapin (Die Jakkalsstreke van Scapino, Molière), Don Carlos (Don Carlos, Schiller, regie Fred Engelen), Revizor (Die Inspekteur Generaal, Gogol), Blunschli (Arms and the Man, Shaw, regie Fred Engelen), Richard III (Richard III, Shakespeare), Boesman en Lena (A.Fugard) |
| REGIE en TONEELBEWERKING |
Hij regisseerde en bewerkte meer dan 80 producties van onder meer Euripides, Shakespeare, Molière, Lorca, Gogol, Tschechof, Anouilh, R. Thomas, Tennessee Williams, Herman Heijermans, P. Levene, Fay en Michael Kanin, Ionesco, Franz Kafka, Beckett, Brecht, Arabal en Bond. |
| TONEELLEIDING |
Artistiek directeur, South-African Theatre Studio, Bloemfontein (1966-1968); Artistiek directeur, Theater Arena, Gent (1971-1973); Algemene Directeur, Theater Antigone, Kortrijk (1985-1988). |
| CONTACT |
|
| annagevers@telenet.be | Tel: +32 (0)3 / 336 58 18 |